“वंशाचा दिवा”
(ललित लेख ३१;
© डॉ. अमित)
#१००_शब्दांत_कथा
#100_word_story
✓ ४० वर्षांपूर्वी-
“पेढे घ्या अक्का; मुलगा झाला... ‘वंशाला दिवा’ मिळाला!
“बरंय बाई; मला चारी पोरीच झाल्या... दिवा न्हाय; पणत्या म्हणं..!”
“पणत्या का दिवट्या..?”
✓ ५ वर्षांपूर्वी-
“आई... आम्ही सगळे ‘वेगळे’ राहतोय आता... सगळ्यांचीच घरं लहान आहेत... त्यात तू म्हणजे... तसं नव्हे; पण...”
.
“आईची अडचण झाली का बाबांनू..?”
.
.
.
... नीरवता...
√ कालपरवाच-
चारही मुलं आईला मारतायंत...
.
“गावात मागून खातेस, आई?”
.
“आई म्हणायलाही लाज वाटते तुला...”
.
“मागच्याच महिन्यात ५०० रुपये पाठवले होते ना मी? काय केलंस त्याचं? इतकं लागतं का खायला तुला?”
.
“आरं लेकरा, पाश्श्यात काय हुतंय? आठ दिस बी पुरत न्हाईत ते...”
✓ आज-
“तुम्ही उरकून टाका तिचं सगळं, सरपंच... पैसे पाठवतो आम्ही... यायला जमायचं नाही...”
.
.
.
.
.
(© डॉ. अमित सुमन तुकाराम पाटील,
एम. बी. बी. एस., एम. डी. (बालरोग चिकित्साशास्त्र))
केवळ वॉट्सॲप संपर्क- ८३२९३८१६१५
