Saturday, February 29, 2020

‘बाई, ‘हतबल’ आई आणि सून’ (A woman, A desperate mother and an indecisive daughter-in-law!)

‘बाई, ‘हतबल’ आई आणि सून’
(ललित लेख २३, © डॉ. अमित)

#१००_शब्दांत_कथा
#100_word_story




(भाग १)
“डाक्टरसाब, देखो ना ये बच्ची... सुबह से उठीच नहीं रही...”

“दिखाओ... ऐसे कैसे हुआ अचानक? कल ही छुट्टी हुई थी ना इसकी... फिर?”
.
.
.
.
.
“... आपकी बच्ची जिंदा नहीं है...”

(भाग २)
“अमित, माझं तर डोकंच सुन्न झालंय... केवढी उच्चदर्जाची ट्रीटमेंट केलीय आपण तिची... आणि, तिची आईही सगळं मनःपूर्वक करायची... आणि आता हे असं..?”

(भाग ३)
“बच्ची जिंदा नहीं है, डाक्टरसाब? मेरे जिगर का टुकड़ाऽऽऽ...”
.
.
.
.
.
“... मेरी ही ग़लती है... आपके मना करने के बावजूद भी मैंने उसे छाती पे दूध पिलाया... मुझमें बसी माँ ख़ुद को रोक नहीं पायी...”
.
.
.
.
.

(भाग ४)
“सर, death due to aspiration ना..?”
.
.
.
.
.

(भाग ५)
इसीने ‘हमारी’ बच्ची को मारा,” सासू म्हणाली..!
.
.
.
.
.
... समोरच्या भिंतीवर पाटी होती: “स्तनपान: अमृतपान!”


(© डॉ. अमित सुमन तुकाराम पाटील,
एम. बी. बी. एस., एम. डी. (बालरोग चिकित्साशास्त्र))
केवळ वॉट्सॲप संपर्क- ८३२९३८१६१५


Sunday, February 23, 2020

“बिनकामाची अविचारी माणसं...” (People of ‘no use...’)

‘बिनकामाची अविचारी माणसं..!’
(ललित लेख २२, © डॉ. अमित)

#१००_शब्दांत_कथा
#100_word_story



“ओऽऽ, बॉडी न्यायचीय ना बाळाची? कागदपत्रं आणा लवकर... कधीचं मरून पडलंय ते..! काही काळजी वगैरे..? बिनकामाचे कुठले...”, सिस्टर आधी ‘झालेल्या’ पण; आता ‘न राहिलेल्या बापावर’ खेकसल्या.

“तीच धावपळ करतोय मी, ताई... बाळाची आई पण झटके आल्यामुळे आय. सी. यू. मध्ये भरती आहे. तिला पण मलाच बघावं लागतं... म्हणून उशीर...”

“ते तुमचं तुम्ही बघा... आमचा काही संबंध नाही त्याच्याशी... आणि; ‘ताई’ नाहीये मी तुमची... मला सिस्टरच म्हणायचं, कळलं ना?”

“... कळलं... सॉरी...”
.
.
.
.
.
“हे काय, बाळाच्या अवयवदानाची कागदपत्रं..! एवढ्या वाईट प्रसंगात पण इतके मोठे विचार..? ... मला माफ करा ‘दादा’; मघाशी मी तुम्हाला...”

“असूदे ‘सिस्टर’... ‘बाळाची काळजी’ आहे म्हणूनच अवयवदान करून ‘जिवंत ठेवतोय’ त्याला..!”

“... बिनकामाचा माणूस!!!
.
.
.
.
.
ओशाळलेपणा...



Sunday, February 16, 2020

“उघड्या संसाराचा गवंडी” (The poor bricklayer...)

“उघड्या संसाराचा गवंडी” (The poor bricklayer...)
(ललित लेख २१; © डॉ. अमित)

#१००_शब्दांत_कथा
#100_word_story



संजयच्या घराचे बांधकाम चालू होते. सातवीतला त्याचा मुलगा अद्वैत रोज विटा रचणाऱ्या गवंड्यांकडे कुतूहलाने बघायचा.

आज गवंडी काकांशी जाऊन बोलायचेच असे अद्वैतने मनोमन ठरवले होते.

“काय काका, कसे आहात? बरंय का?” अद्वैतने संभाषणाला सुरुवात केली.

“व्हय रे बाळा... बरंच म्हणायचं आता...” पंचेचाळिशीतला जालिंदर गवंडी उत्तरला.

“असं का बोलताय काका? तुम्हाला काय अडचण आहे? आमचं घर तुम्ही बांधताय, मग तुमचं स्वतःचं घर किती मोठं असेल ना?”

“तू अजून लहान हायंस बाळा; तुला नाय कळायचं आमचं दुखणं... आमी गरीब फकस्त शीरमंत लोकांची घरं बांधतो... आमची पोरंबाळं-बायका-संसार; सगळं उगड्यावरच...”

.
.
.
‌.
.
“... तुमा लोकांची घरं उभारतो आमी; पर आमचा संसार सातजल्मात न्हाय उभा करू शकत..!”

(© डॉ. अमित सुमन तुकाराम पाटील,
एम. डी. (बालरोग चिकित्साशास्त्र))
(केवळ वॉट्सॲप संपर्क- ८३२९३८१६१५)
(www.dramittukarampatil.blogspot.com)
(www.trekdoctoramit.blogspot.com)




Sunday, February 9, 2020

बांध- शेतातला; बंध- मनांचा!!! (The bridge-gap!)

‘बांध- शेतातला; बंध- मनांचा!!!’
(ललित लेख २०; © डॉ. अमित)

#१००_शब्दांत_कथा
#100_word_story




दोन सख्ख्या भावांनी एकमेकांविरुद्ध मारहाणीचा गुन्हा दाखल केल्याच्या पार्श्वभूमीवर पोलिस तपासासाठी गावात आले आहेत... तलाठीही सोबत आहे.

“साहेब, ही दिनकरची आणि ती तिकडची सख्या पवारची जमीन,” तलाठी म्हणाला, “... आणि, हा बांध..!

“साहेब, दिन्याने शेत सपाट करताना बांध एक फूट माझ्या बाजूला ढकलला आणि कारण विचारल्यावर मलाच मारले. मग मी का गप्प बसू?”

“भाऊजींनी पण मागच्या वर्षी तसंच केलं होतं...” दिनकरची बायको म्हणाली.

“... बांधाच्या दोन्ही बाजूंची ५-५ एकर जमीन तर तशीच पडीक पडली आहे की रे ×××××... ‘वडिलोपार्जित’ म्हणून नोंद आहे,” साहेब म्हणाले, “ती पिकवा की आधी;  तुमचं कर्तृत्व काय..?
.
.
.
.
.
“... चूक झाली आमची, साहेब...” भाव‘बंधा’च्या जाणिवेने अश्रूंचा ‘बांध’ फुटलेले दोन्ही भाऊ  एकसुरात म्हणाले !

(© डॉ. अमित सुमन तुकाराम पाटील,
एम. डी. (बालरोग चिकित्साशास्त्र))
(केवळ वॉट्सॲप संपर्क- ८३२९३८१६१५)
(www.dramittukarampatil.blogspot.com)
(www.trekdoctoramit.blogspot.com)




Sunday, February 2, 2020

ग्लास: अर्धा भरलेला की अर्धा रिकामा?! (Glass: Half full or half empty?!)

‘ग्लास: अर्धा भरलेला की अर्धा रिकामा?!’
(ललित लेख १९; © डॉ. अमित)
#१००_शब्दांत_कथा
#100_word_story



दोन सख्ख्या भावांची मुलाखत...
घरची परिस्थिती...

वडील खूप दारू प्यायचे; मारामाऱ्या करायचे.
काहीच काम करायचे नाहीत.
आईला, आम्हाला भरपूर मारायचे.
आम्हाला शाळेला पाठवायचे नाहीत.
पुस्तकं दिसताक्षणीच फाडून टाकायचे.

(१) पहिला भाऊ-
... म्हणून, मी शाळा सोडली.
घरात न थांबायचो नाही.
उनाडक्या करायचो.
मित्रही तसेच.
पैशासाठी चोऱ्या-माऱ्या केल्या.
जेलमध्ये गेलो.
समाजात माझी किंमत शून्य आहे.
... माझा अर्धा ग्लास रिकामा होता!

(२) दुसरा भाऊ-
... म्हणून, मी काहीही करून परिस्थिती सुधारायचीच असे ठरविले.
दिवसा दुकानात काम करून रात्रशाळेत गेलो.
मित्रांची पुस्तकं घेऊन माळ्यावर दिव्याखाली अभ्यास केला.
जिद्द पाहून शिक्षकांनीही पैशांची मदत केली.
बी. कॉम. करून सी. ए. झालो.
मी समाजाचा आदर्श झालो.
आईही माझ्याकडेच असते!
... माझा अर्धा ग्लास भरलेला होता!!!


(© डॉ. अमित सुमन तुकाराम पाटील,
एम. डी. (बालरोग चिकित्साशास्त्र))
केवळ वॉट्सॲप संपर्क- ८३२९३८१६१५
www.dramittukarampatil.blogspot.com
www.trekdoctoramit.blogspot.com

“... मीही सुंदर पिचाई..!” (सापेक्षतावाद आणि समाधान) Me too Sunder Pichai (Relativity and Satisfaction)

 “मीही सुंदर पिचाई!” (सापेक्षतावाद आणि समाधान) (ललित लेख ४५, © डॉ. अमित) प्रसंग- १ सद्गुरुंचं निरुपण ऐकत होतो. ‘मोठमोठ्या कंपन्यांचे अब्जावध...